خانه طنز

الهی در دل مردم بمانی
کماکان قدر مردم را بدانی

دلم می خواهد از حالت بپرسم
کمی از حال و احوالت بپرسم

ولیکن نوبت حرف حساب است
سخن های اضافی، ناصواب است

تو بابا جان!مگر بی کار بودی؟!
که عمری در پی اسکار بودی؟!

هنر کردی مگر اسکار بُردی؟!
فریب از  سوی  استکبار خوردی؟!

نرو لطفا به این جاهای ناجور
بمان وردست آقای سلحشور!

بگو اسکار یک چیز کذایی است
اساس سینما بر بی حیایی است!

میان گفته هایت نیز یک بند
بزن تهمت به زن های هنرمند!

بگو جز من که دلسوز نظامم
مسلمان و شریف و نیک نامم،

تمام کارگردان ها پلیدند
حجاب شرم و عفت را دریدند!

نگو این حرف ها در شأن من نیست
همان یک بار و یک اسکار کافی است!

جدایی توی این کشور نداریم
جدل بین زن و شوهر نداریم

«جدایی» دشمن فرهنگ بومی است
پی تشویش اذهان عمومی است

در این کشور به جز خدمت نداریم
دروغ و دزدی و تمهت نداریم

تم مجموعه آثارت سیاه است
چنین طرز نگاهی اشتباه است!

***

چه می گویم؟!چه گفتم؟!قصد من چیست؟!
خودت می دانی اینها حرف من نیست!

شما از چهره های جاودانی
هنرمندی بزرگ و کاردانی

دریغا از من و طبع روانم
که از  مدحیه گفتن ناتوانم

برایم مدح کردن عار دارد
زبانم زهر نیش مار دارد

لذا تا زهر شعرم را بگیرم
به طنز و شوخ طبعی ناگزیرم


تصور کن شما هم از خواصی
یکی از نورچشمی های خاصی!

تصور کن که اصغر جان چه می شد؟!
پس از اسکار در ایران چه می شد؟!

چه بر این گوشه ی عزلت می آمد؟!
پیام از هیئت دولت می آمد

سه تا ویلا به اسمت رهن می شد
برایت فرش قرمز پهن می شد

نثارت آفرین و مرحبا بود
برایت جشن در کشور به پا بود

به کار بی نظیرت فکر می شد
مرتّب در خبرها ذکر می شد

شما افسوس با قدرت غریبی
هنرمندی خوش اخلاق و نجیبی

به این مردم عمیقا با وفایی
متین و مهربان و با صفایی

خوش و پاینده باشی، اصغر آقا!

الهی زنده باشی،اصغر آقا !

موضوعات مرتبط: شعر طنز
برچسب‌ها: شعر طنزشعر طنز نامه به اصغر فرهادی

تصاویر همراه با پا نویس-طنز-
کاریکاتور محیط زیست
حس مشترک پسرک و پیرمرد
قلم یا کلنگ قاضی
من خودم هستم
خاطره یک استاد دانشگاه شریف: نمره ایی که به ورقه خودم دادم
حکایت بهلول و چوب زدن بر قبرها
ولادت امام عسکری
داستانی پند اموز
حکایت بین من و خدا